مقایسه رزکسیون کورنه تحتانی با شکستن کورنه به خارج همزمان با جراحی سپتوپلاستی

پیش زمینه و هدف: انسداد بینی یکی از شایع ترین شکایاتی می باشد که افراد در نتیجه آن به متخصصین بینی مراجعه می کنند. در میان علل مختلف مسبب انسداد بینی هیپرتروفی کورنه تحتانی و انحراف سپتوم شایع ترین علت انسداد بینی می باشند. فن های مختلف جراحی در این زمینه وجود دارد. هدف از این مطالعه مقایسه دو روش مورد استفاده در جراحی کورنه تحتانی در ضمن سپتوپلاستی می باشد که یکی برداشتن کورنه تحتانی و دیگری شکستن به خارج کورنه تحتانی می باشد. مواد و روش کار: این مطالعه به صورت کار آزمایی بالینی طی سال های 87 و 88 در بیمارستان امام رضا تبریز انجام گرفته است. تعداد 100 بیمار با انسداد بینی در زمینه ی انحراف سپتوم و هیپرتروفی کورنه تحتانی در دو گروه 50 نفری به­طور یک در میان تحت جراحی برداشتن کورنه تحتانی و شکستن به خارج کورنه قرار گرفتند. بیماران 2 هفته و3 ماه بعد جراحی ویزیت شدند. ارزیابی نتایج با رینوسکوپی قدامی و خلفی و پر کردن پرسش­نامه علایم بینی و ثبت بهبود علایم گلاسکو انجام شد. یافته­ها: نتایج دو روش در رفع انسداد بینی تفاوت معنی­داری با هم نداشتند. خون ریزی به طور معنی­داری در گروهی که تحت برداشتن کورنه تحتانی (24درصد) قرار گرفته بودند بیشتر از گروهی بود که تحت شکستن به خارج کورنه تحتانی (4درصد) قرار گرفته بودند. عوارض دیررس با نمره ی 86/1درشکستن به خارج در سیستم امتیازدهی گلاسکو در مقایسه با نمره 54/2 در برداشتن کورنه تحتانی به طور معنی­داری مطلوب تر بود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به کارایی تقریباً برابر دو روش در بر طرف کردن انسداد بینی و کم­تر بودن عوارض بعد از جراحی در روش شکستن به خارج کورنه تحتانی نسبت به برداشتن کورنه تحتانی این روش می تواند جایگزین روش برداشتن کورنه تحتانی در جراحی جهت کاهش حجم کورنه تحتانی همزمان با سپتوپلاستی گردد.